هشدار؛ نشانه های بازیچه بودن در رابطه عاطفی را بشناسید!
تاریخ انتشار: ۵ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۷۳۰۸۶
وقتی مردی بخواهد رابطه را تمام کند معلق بودن در رابطه و نشانه های بازیچه بودن در رابطه با چه مردانی نمی شود زندگی کرد؟ با چه افرادی نباید وارد رابطه شد؟ وقتی مردی بخواهد رابطه را تمام کند
وقتی مردی قصد ترک و قطع رابطه داشته باشد معمولاً رفتارهای عجیب و بی تفاوتی انجام می دهد. عدم توجه به شما یکی از نشانه های مردی است که قصد اتمام رابطه عاطفی را دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آیا در رابطه خود معلق هستید؟ بهتر است نشانه های بازیچه بودن در رابطه را بهتر بشناسید. معلق بودن در رابطه بدین معنی است که شما تکلیف خود را در رابطه ندانید. به طور مثال مطمئن نیستید که مرد مورد نظر واقعاً قصد ازدواج با شما را دارد یا نه؟ اگر هرگز راجع به هدف رابطه با هم صحبتی نمی کنید و زمانی که شما از او درباره این مسائل می پرسید طفره می رود یعنی او هدف جدی با شما در رابطه را ندارد. این مورد از نشانه های بازیچه بودن در رابطه است. در این مواقع بهتر است عمر و زمان خود را در این رابطه هدر ندهید.
در این زمینه بخوانید؛
از کجا بفهمم واقعا عاشق شدم؟
چند روش ساده برای جذب افراد در شروع رابطه عاطفی
چجوری میتونم عشقمو ثابت کنم؟ / رمانتیک بودن در عشق اینجوریه
با چه مردانی نمی شود زندگی کرد؟مسئولیت پذیری و داشتن تعهد از جمله مهمترین معیارها برای ازدواج می باشد. خوش گذرانی و قبول نکردن مسئولیت زندگی توسط مرد می تواند مشکلات بسیاری را به وجود آورد. این مورد از نشانه های بازیچه بودن در رابطه است.
وفاداری و داشتن تعهد نسبت به خانواده از مهمترین موارد می باشد. در صورتی که قصد ازدواج دارید حتماً موضوع صداقت را جدی بگیرید.
از دیگر معیارهای بسیار مهم نداشتن خساست است. حتماً زنانی را مشاهده کرده اید که از خسیس بودن شوهر خود خسته شده اند. توجه داشته باشید که برای زندگی حتماً باید مردی را انتخاب نمایید که تمام وقت، انرژی و پول خود را برای شما خرج می نماید.
با مردان شکاک نیز نمیتوان زندگی نمود. افراد شکاک بدون وجود هیچ دلیلی نسبت به همسر خود سوءظن دارند. این مشکل باعث می شود تا مرد همسر خود را محدود به خانه کند و اجازه فعالیت او در اجتماع را ندهد. این موضوع از اهمیت بسیاری برخوردار است. بهتر است نشانه های بازیچه بودن در رابطه را به خوبی بدانید.
اگر در موقعیتی قرار گرفتید که به طور ناگهانی مردی شما را ترک کرد و از رابطه به دلیل نامعلوم رفت باید بدانید که او یک فرد با شخصیت مهر طلب بوده است. این مورد یکی از نشانه های بازیچه بودن در رابطه است. افراد مهر طلب برای به دست آوردن شما هر کاری انجام می دهند. محبت، خریدن هدایای مختلف و سایر لطف و ابراز علاقه ها، این افراد به گونه ای ابراز عشق و علاقه می کنند که شما او را عاشق خودتان می پندارید.
این افراد بعد از اطمینان یافتن از این موضوع که شما را کاملاً به دست آورده است به طور ناگهانی رابطه را ترک می کنند. هر خانمی ممکن است در این شرایط قرار بگیرد اما موضوع مهم این است که باید مطمئن باشید که مشکل اساسی مربوط به فرد متقابل بوده است و این هیچ ربطی به شما ندارد. دست از سرزنش خودتان بردارید و سعی کنید زندگی خود را دوباره از نو بسازید. معمولاً این رفتار نشانه های بازیچه بودن در رابطه می باشد.
احتمالاً در روابط متوجه این موضوع شده اید که مرد بدون شناختن کافی شما اقدام به ابراز علاقه به شما می کند. توجه داشته باشید که این مورد یکی از نشانه های بازیچه بودن در رابطه است. این مورد نشانگر این است که فرد قصد دارد هر چه زودتر شما را به دست آورده و به خواسته های خودش دست یابد. متاسفانه اغلب خانم ها در دام این افراد می افتند. ابراز علاقه باید زمانی اتفاق بیافتد که شما کاملاً فرد مورد نظر را شناخته باشید. در صورت وجود ابراز علاقه زود هنگام مطمئن باشید که رابطه جدی نخواهید داشت. این مورد یکی از نشانه های بازیچه بودن در رابطه است که بیشتر در اول رابطه دیده می شود. قطعاً علاقه مند شدن بعد از شناخت فرد اتفاق می افتد. بهتر است به این نکته توجه زیادی داشته باشید.
با چه افرادی نباید وارد رابطه شد؟۱. با افرادی که اعتماد به نفس و عزت نفس پایینی دارند وارد رابطه نشوید. این افراد به دلیل نداشتن عزت نفس می توانند به فرد مقابل خود آسیب های مختلف جسمی، روانی و مالی را وارد نمایند. بنابراین قبل از شروع رابطه حتماً از وجود اعتماد به نفس کافی در مرد مورد نظرتان اطمینان یابید.
۲. با افراد دروغگو هرگز وارد رابطه نشوید. خیلی باید مواظب دروغگوها بود. در اولین روزهای رابطه به کوچکترین دروغ های افراد اهمیت زیادی بدهید. اشخاصی که به راحتی دروغ می گویند خطر بزرگی برای شما به حساب می آیند. وجود صداقت در شریک عاطفی یکی از مهمترین موارد به حساب می آید.
۳. از دیگر افراد سمی که نشانه های بازیچه بودن در رابطه با آنها دیده می شود افراد خودشیفته هستند. این افراد معمولاً توانایی دوست داشتن شریک زندگی خود را ندارند. افراد خودشیفته اختلالات شدیدی در روابط عاطفی خود دارند.
۴. افراد بی مسئولیت و تنبل نیز از دیگر دسته افراد سمی هستند که نباید با آنها وارد رابطه شوید. این افراد مسئولیت خود را در زندگی انجام نمی دهند و بار خود را بر دوش همسر خود می اندازند. این افراد همچین والدین خوبی برای فرزندان به حساب نمی آیند زیرا مسئولیت خود در قبال آنها را نیز به درستی انجام نمی دهند. بهتر است قبل از ورود به رابطه نشانه های بازیچه بودن در رابطه را بشناسید.
منبع: injamaxمنبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: عشق اخبار خانواده اخبار سبک زندگی اخبار سرگرمی ابراز علاقه وارد رابطه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۷۳۰۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مداخله بههنگام، راه کنترل نشانههای اوتیسم
در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم شناسایی نشده است، اما روشهای زیادی برای کاهش علائم و افزایش تواناییهای فرد مبتلا وجود دارد، اگر اطرافیان کودک با نشانههای رفتاری آغازین اختلال اوتیسم آشنا باشند، با انجام مداخلات بههنگام میتوانند از تشدید علائم آن جلوگیری کنند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، اوتیسم که به علت وجود نقصهایی در برقراری ارتباط اجتماعی، ارتباط چشمی، مناسبتهای اجتماعی و فرو رفتن فرد مبتلا در خود است، به معنای لغوی در خود ماندگی نیز شناخته میشود و در گروه اختلالات عصبی-رشدی قرار دارد، زیرا بر رشد عصبی و عملکرد مغز تأثیر میگذارد و از ابتدای دوره رشد کودک آغاز میشود و تا پایان عمر او ادامه خواهد داشت.
برای درمان اختلال اوتیسم داروی خاصی وجود ندارد و تنها با مداخلههای آموزشی و رفتاری طولانی مدت میتوان از شدت علائم آن کاست، این اختلال در سه سال اول زندگی کودک آغاز میشود که اگر اطرافیان کودک با نشانههای رفتاری آغازین آن آشنا باشند، با انجام مداخلات بههنگام مانند رفتاردرمانی، کار درمانی و آموزش ویژه میتوانند از تشدید علائم آن جلوگیری کنند.
در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم شناسایی نشده است، اما روشهای زیادی برای کاهش علائم و افزایش تواناییهای فرد مبتلا وجود دارد، به نظر میرسد تشخیص زودهنگام بیماری و شروع روشهای درمانی تأثیرات مثبت بیشتری بر بهبود وضعیت فرد داشته باشد.
نقش و تأثیر خانوادهها در تشخیص اختلال اوتیسم فرزندانامیر سالار شریفی، روانشناس و مشاور خانواده و دانشجو دکتری روانشناسی کودکان استثنایی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا در خصوص غربالگری اوتیسم اظهار میکند: اولین افرادی که میتوانند به صورت آگاهانه و با مداخله زودهنگام متوجه وجود این اختلال شوند، خانوادهها هستند.
وی با بیان اینکه خانوادهها باید در صورت تشخیص این اختلال آن را بپذیرند و دست به انکار نزنند، میافزاید: والدین باید آگاهانه، بدون تعصب و با پذیرش بالا با مشاهده رفتارها و نشانههایی که نسبت به رشد فرزندشان متفاوت است، به متخصصانی که صلاحیت تشخیص این اختلال را دارند مراجعه و مراحل آزمون و مصاحبه را طی کنند تا بتوانند بروز قطعی این اختلال را تشخیص دهند.
این آهنگساز و فعال حوزه موسیقی درمانی با اشاره به اینکه پس از تشخیص قطعی فرد متخصص نسبت به بروز اختلال طیف اوتیسم باید سعی بر بهبود و کاهش علائم اختلال داشته باشیم، ادامه میدهد: بهطور معمول علائم اختلال طیف اوتیسم در بازه سنی دو تا پنج سال بروز پیدا میکنند و فقدان انجام فعالیتهای معمول میتواند هشدار دهنده این موضوع باشد، برای مثال کودک در زمانی که به نسبت همسالان باید توانایی سخن گفتن داشته باشد، اما سخن نمیگوید، میتواند نشانهای برای ابتلاء به اختلال طیف اوتیسم باشد.
شریفی عنوان میکند: دوری کردن از برقراری ارتباط چشمی با دیگر افراد، درگیریهای حسی مانند بال بال زدن، مشکلات تغذیه و گوارشی، گریه و بیتابی بسیار زیاد ناشی از اضطراب بالا، بازی با وسایل محدود یا دوری کردن از انجام بازیهایی که اقتضای سن فرزندان است، میتواند از دیگر نشانههای اولیه تشخیص اختلال طیف اوتیسم باشد.
وی با تاکید بر اینکه اختلال اوتیسم شامل طیفهای گوناگون است و امکان دارد فرد اوتیسم تنها تعداد محدودی از نشانههای این اختلال را دارا باشد، اضافه میکند: هرچه بروز و ظهور نشانهها در فرد کمتر باشد، با طیف خفیفتری از اوتیسم مواجه خواهیم بود و هرچه تعداد و شدت بروز علائم بیشتر شود، با طیف شدیدتری از اختلال اوتیسم روبهرو خواهیم بود.
این روانشناس با یادآوری این نکته که بهترین برخورد خانوادهها در مواجهه با بروز اختلال طیف اوتیسم در فرزندان، پذیرش است، خاطرنشان میکند: افراد اوتیسم در یک بازه زمانی طلایی که به طور معمول کمتر از سن ۱۱ سالگی است، میتوانند دست به اقدام برای بهبود عملکرد و کاهش علائم بزنند، اما با انکار والدین اقدامی برای بهبود صورت نمیگیرد و این زمان طلایی از دست میرود.
شریفی میافزاید: با توجه به اینکه اعصاب و نورونهای کودکان اوتیسم در سن طلایی تشخیص، قابلیت بازسازی خود و باز ارتباطگیری با دیگر اعصاب را دارند و انعطافپذیری عصبی در سیستم عصبی کودکان اوتیسم اتفاق میافتد که سبب بهبود عملکرد آنها میشود، نیاز است با مداخلههای زودهنگام و اقدامات برنامهریزی شده فرد اوتیسم تحت درمان قرار بگیرد.
وی در خصوص مراحل غربالگری و تشخیص اوتیسم بیان میکند: سازمان بهزیستی کشور و بعضی از سازمانهای خصوصی آزمونهایی مجازی را در صفحه موتورهای جستوجوگر ایجاد کردهاند که خانوادهها میتوانند با شرکت در این آزمونها و پاسخ به سوالات آن تشخیص اولیه نشانههای اوتیسم را انجام دهند، اما باید برای تشخیص قطعی به متخصص مراجعه کنند.
دانشجو دکتری روانشناسی کودکان استثنایی با تاکید بر اینکه نباید برای تشخیص قطعی به نتایج آزمونهای مجازی اکتفا کرد، میگوید: غربالگری اختلال اوتیسم در سنین متفاوت به علت ویژگیها و رفتارهای هر دوره سنی، سوالات متفاوتی دارد و نیاز است برای تشخیص قطعی و دقیقتر این اختلال به افراد متخصص مراجعه شود.
شریفی در خصوص هزینههای غربالگری عنوان میکند: استفاده از آزمونهای مجازی برخط برای تشخیص خانگی و مراجعه به سازمان بهزیستی برای انجام غربالگری رایگان است و هزینهای برای خانوادهها ندارد، اما مراجعه به مراکز خصوصی، خانوادهها باید هزینهای را پرداخت کنند.
تشخیص اولیه اختلال اوتیسم با انجام غربالگری / زمان طلایی تشخیص اوتیسم را از دست ندهیدمعصومه یزدانیپور، پژوهشگر حیطه کودکان با نیازهای خاص و مدرس دانشگاه در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به اینکه فرد اوتیسم نمیتواند به صورت اختیاری علائم و نشانههای اختلال اوتیسم را کنترل کند، اظهار میکند: نداشتن توانایی کنترل کردن نشانهها مربوط به مسئلههای عصب شناختی است که باعث میشود فرد اوتیسم رفتارهایی را از خود بروز دهد که اختیاری نبوده و کنترل آن در توان او نیست.
وی با بیان اینکه انجام غربالگری، مرحله اولیه تشخیص اختلال اوتیسم است و نمیتواند سبب کنترل نشانههای اوتیسم در افراد شود، میافزاید: هرچه غربالگری تشخیص اوتیسم زودتر انجام شود، مؤثرتر خواهد بود، چراکه فرد اوتیسم سریعتر وارد فرایند درمان میشود و مراحل آن را طی میکند.
این دانشجو دکتری روانشناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص با اشاره به اینکه شرایط گوناگونی برای تشخیص اختلال اوتیسم در افراد بهویژه کودکان وجود دارد، ادامه میدهد: هنگامی که والدین متوجه وجود تفاوتهای رفتاری میان فرزند خود و دیگر همسالانش شوند، باید برای تشخیص قطعی به متخصص مراجعه کنند، برای مثال اگر فرزندشان در برقراری ارتباط عملکرد ضعیفی داشته باشد و از تماس چشمی با دیگران خودداری کند یا در مواجهه با نور شدید شروع به جیغ زدن کند، میتواند نشانههایی از اختلال اوتیسم باشد.
یزدانیپور عنوان میکند: با افزایش سن فرد اوتیسم، روزهای بیشتری برای مداخله بههنگام از دست میرود و امکان دارد نتوانیم از دوران طلایی تشخیص اوتیسم به خوبی استفاده کنیم؛ هنگامی که والدین اطلاعات کافی در خصوص تشخیص اختلال اوتیسم در فرزند خود را نداشته باشند، تشخیص اختلال اوتیسم در تعامل فرزند با دیگران صورت میگیرد.
وی اضافه میکند: با افزایش سن کودک اوتیسم و ورود او در جمعی از افراد همسن و برقراری ارتباط با آنها در قالب کلاسهای آموزشی سبب بروز تفاوت رفتار فرد اوتیسم با دیگر همسنوسالان میشود، اما بهطور معمول در این شرایط مقداری از زمان طلایی تشخیص را از دست دادهایم و باید در صورت تشخیص، مداخله بههنگام صورت گیرد.
پژوهشگر حیطه کودکان با نیازهای خاص خاطرنشان میکند: منظور از مداخله بههنگام، برگزاری دورههای درمانی برای کودکان زیر شش سال است، زیرا در این سن مغز کودکان انعطافپذیری بیشتری دارد و با انجام تمرینهای درمانی مانند کار درمانی، بازی درمانی و توانبخشی شناختی، ارتباط بیشتری میان اعصاب مغزی کودک برقرار میشود که سبب بهبود عملکرد او خواهد شد.
یزدانیپور با اشاره به اینکه گاهی تشخیص اختلال در برخی از افراد اوتیسم در طرح سنجشی که برای ورود کودکان به مدرسه برگزار میشود، صورت میگیرد، میافزاید: به صورت کلی در تشخیص اختلال اوتیسم در کودکان، اطرافیان کودک شامل والدین، خانواده، معلم و مربی متوجه بروز رفتارهای متفاوت کودک میشوند و با ارجاع دادن او به متخصص روانشناس و روانپزشک فرایند تشخیص قطعی کودک انجام میگیرد.
وی با بیان اینکه مهمترین ابزار روانشناسها برای تشخیص اختلال اوتیسم، بررسی تاریخچه خانوادگی، مصاحبه و مشاهده است، تصریح میکند: به طور معمول با بررسی تاریخچه خانوادگی در ابتلاء به اختلال اوتیسم و مصاحبه با والدین فرد مبتلا میتوانیم بروز اختلال اوتیسم را تشخیص دهیم، همچنین برای بررسی عملکرد و توانمندیهای فرد اوتیسم نیاز است تا این افراد در یک آزمون هوشی شرکت کنند، اگرچه آزمونهای دیگری برای تشخیص اختلال اوتیسم وجود دارد، اما بیشتر جنبه پژوهشی دارند و کمتر در تشخیصهای بالینی مورد استفاده قرار میگیرند.
بر این اساس، هنگامی که از درمان اختلال طیف اوتیسم صحبت میکنیم، منظور مداخلههای بههنگام است که سبب کنترل شدت بروز علائم و نشانههای این اختلال میشود، برای مثال با مداخله زودهنگام میتوان بیشتحریکی و کمتحریکی افراد اوتیسم را کنترل کرد، اما نمیتوان به صورت کامل شدت نشانههای فرد اوتیسم را به صفر رساند و از بین برد.
تشخیص به موقع اختلال اوتیسم توسط والدین در بهبود و کنترل علائم فرد اوتیسم نقش بسزایی دارد، بنابراین والدین باید با مطالعه و کسب آگاهی در خصوص مراحل رشد کودک، فرزند خود را در ابعاد مختلف فردی، اجتماعی، رفتاری و ذهنی مورد بررسی قرار دهند و در صورت وجود ناهماهنگی، از انکار دوری کنند و به شناسایی و درمان اختلال بپردازند تا با استفاده از زمان طلایی تشخیص بتوانند شدت نشانههای این اختلال را در فرزند خود کاهش دهند.
کد خبر 747069